Oxidan (RichmondHill)

اکسیدان باز هم در ریچموندهیل!

«اکسیدان» دومین فیلمِ «حامد محمدی» در مقام کارگردان است. پیش‌تر او به عنوان نویسنده در فیلم‌های مهمی همچون «حوض نقاشی» و «طلا و مس» با کارگردانانِ مطرحی مانند «مازیار میری» و «همایون اسعدیان» همکاری داشت که هر دو در زمره‌ی فیلم‌های موفق این چند ساله‌ی سینمای ایران به شمار می‌آیند که توانستند نظرِ مساعدِ منتقدانِ سخت‌گیر و مخاطبانِ عامه‌پسند را هم‌زمان به خود جلب کنند. اولین فیلمِ او «فرشته‌ها با هم می‌آیند» داستانِ روحانیِ جوانِ تنگدستی است که صاحب فرزندانِ سه‌قلو می‌شود و فیلم مواجهه‌ی او با این شرایط و بحران جدید را به نمایش می‌گذارد؛ عاشقانه‌ای متفاوت، موضوعی چالش‌برانگیز، بازی‌های روان و روایتِ بی‌تکلف از نقاط قوتِ آن به حساب می‌آید که نوید ورود کارگردانی تازه نفس را در سینمای ایران به گوش می‌رساند. اما اینبار و در دومین تجربه‌ی سینمایی خود حامد محمدی پا را فراتر نهاده و با دست‌مایه قرار دادن موضوعی با حساسیت‌های رایج در جامعه، داستانش را در بستری از طنز و با زبانی شیوا روایت می‌کند. وجود «منوچهر محمدی» به عنوان تهیه کننده و «جواد عزتی» به عنوان بازیگر در هر دو کارِ این کارگردان نشان از مثلثِ تیمی موفقی دارد، جواد عزتی پیش‌تر خود را به عنوان بازیگری طناز چه در سینما و چه در تلویزیون به اثبات رسانده بود اما در کار قبلی این کارگردان وجوه دیگری از استعدادِ درخشان خود را در قالب فیلمی احساسی و درام به نمایش گذاشت که نشان از هوش و کنترل کارگردان بر جوانب مختلف بازی‌ِ بازیگرانش نیز به حساب می‌آید