Searing Summer ( تابستان داغ)

اولین اکران تابستان داغ در کانادا: پر کاندیدترین فیلم جشنواره فجر با ۱۳ نامزدی جشنواره

ابراهیم ایرج‌زاد را با فیلم‌های کوتاه‌اش می‌شناسیم. فیلم‌هایی که با ایده‌هایی خلاقانه شکل گرفته‌اند و در ساخت‌شان ظرافت و دقتی به کار رفته که نویددهنده‌ی فیلمسازی بااستعداد است. او در 1395 اولین فیلم بلندش را ساخت که همان سال به جشنواره‌ی فجر راه پیدا کرد و با نامزد شدن در 13 رشته و بُردن در دو رشته‌ی فیلمبرداری و تدوین خوش درخشید. فیلم یکی از نمونه‌های مثال‌زدنی کارِ گروهی بازیگران است. مکانیزمِ درونی بازی‌ها، و هارمونیِ حضور چهره‌هایی با سبک‌های متمایز در بازی، ترکیبی قابل توجه از بازیگرانِ مطرح و چهره‌های نو آفریده که در کنارِ هم فضای قصه را باورپذیر و جنبه‌های بیرونی‌اش را دیدنی ساخته‌اند؛ همان‌قدر که علی مصفا در ایفای این نقش از کلیشه‌ها جدا می‌شود، پری‌ناز ایزدیار نیز می‌کوشد داینامیکِ درخوری با بازیِ او شکل دهد. داینامیکی که میان اجزای درونی فیلم نیز رعایت شده و در ریتم و لحن و قاب‌ها و چیدمان نیز حضورِ زنده دارد.

تابستان داغ یک فیلم اولِ دیدنی‌ست که نشان می‌دهد نیروهای جوان چطور می‌توانند گزینه‌هایی مناسب برای پرکردن حفره‌های عمیقِ جریان‌های مختلف سینمای ایران باشند و چطور جلوگیری از ورودِ آن‌ها به این عرصه‌ها یا سخت‌کردنِ فضا برای حضورشان باعث از بین رفتن پتانسیلِ گسترده‌ای در این سال‌ها شده. جوان‌هایی که با ایده‌های نو پا به میدان می‌گذارند و برای حل کردن بسیاری از مشکلات همیشگی فیلمسازی در ایران دنبال راه‌های آزموده نشده‌ای می‌گردند. ابراهیم ایرج‌زاد امروز فیلمسازی‌ست که می‌شود با تماشای اولین فیلم بلندش در انتظارِ فیلم‌های بعدی‌اش نشست.